زندگی اجتماعی انسان به وسیله قواعد یا هنجارهای اجتماعی تنظیم می شود. به عبارتی آنچه که همکاری و وابستگی متقابل بشری یا نظم اجتماعی را امکان پذیر می سازد نظامی از الگوهای رفتاری است که همه افراد متعلق به یک فرهنگ در آن سهیمند. یعنی جامعه تا زمانی می تواند به عنوان یک واحد پویا به حیات خود ادامه دهد که همنوایی با الگوهای مشخص صورت پذیرد. جامعه ای که بخواهد سازمان اجتماعی اش را حفظ کند، باید اعضایش را اجتماعی کند. هر گاه فرایند اجتماعی شدن به درستی صورت نگیرد و فراگردهای نظارت اجتماعی نیز قادر به ایفای نقش خویش بطور مؤثر نباشد، جامعه با اشکالی از هنجار شکنی و قانون شکنی مواجه خواهد شد که حتی ممکن است موجودیت سازمان اجتماعی و در حدی وسیع تر، نظم اجتماعی را به خطر اندازد.
بزهکاری نوجوانان به عنوان یک رفتار غیر معمول از اشکال انحرافات اجتماعی است و به خاطر نقش مؤثر نوجوانان در آینده جامعه و از آنجا که جامعه ایران از نظر ساختار جمعیتی، کشوری با جمعیت جوان است، از اهمیت بالایی بر خوردار است و توجه محققین (جامعه شناسان، جرم شناسان و روان شناسان) را به خود جلب كرده است.
نکته ای که اینجا قابل تامل است اینست که نوجوان کیست ؟
در پاسخ به این سوال عمدتا از معیار سن استفاده می شود و در سراسر جهان، قوانینی كه به بزهكاری نوجوانان مربوط می شوند، یک حد سنی را مشخص می كنند و چنانچه فردی در آن محدوده سنی نباشد، دیگر، رویه های مربوط به بزهكاری نوجوانان در مورد او مصداق پیدا نمی كند.
بزهکاری در نوجوانان ایرانی خود را در قالب رفتارهایی از قبیل دزدی، خشونت علیه افراد، تخریب، اعتیاد و انحرافات جنسی نشان می دهد که در بررسی عوامل موثر در آن ها با موارد زیادی روبرو می شویم که اهم آن ها عبارتند از : عوامل اقتصادی ، مهاجرت ، خانواده و عوامل روانی
ادامه دارد …